Zondag 6 juli 2025: laatste Spoorzoekers van dit seizoen. En….echt de laatste keer Spoorzoekers voor onze groep 8 jongens. Wat hebben we een leuke ochtend gehad bij het Nannewiid. Er werd enthousiast aan Kubb meegespeeld. En ook het pijl-en-boog schieten en flessenvoetbal bracht veel plezier. Het hoogtepunt was de instap in de roeiboot. De Spoorzoekers zwaaiden de ‘Keerpunters’ uit. Daar gingen ze, via hun eigen route, op weg naar de overkant. Dankjewel jongens voor jullie jaren bij de Spoorzoekers! En een goede tijd gewenst bij de Wingsgroep. De jongens kregen een mooie tekst mee:

Zondag 4 mei 2025 vertelde onze pastor Esther Pierik dit verhaal over HOOP als inspiratiemoment:

Ergens in een kerk stonden vier kaarsen. Ze waren al heel wat jaren aan het branden…
In die kerk was het heel stil,
zo stil, dat je de kaarsen kon horen praten met elkaar.
Ik ben de kaars van de vrede, sprak de eerste kaars.
Maar als ik om mij heen kijk, dan zie ik geen vrede,
ik zie oorlog, ik zie ruzie, ik zie geweld.
En ook in de harten van mensen heerst onrust.
Het heeft geen zin dat ik mijzelf opbrand.
En met een zuchtje ging de kaars uit.
Ik ben de kaars van de liefde, zei de tweede kaars.
Maar als ik om mij heen kijk, dan merk ik weinig van de liefde.
Ik zie hoe mensen elkaar haten,
omdat de ander anders is,
de mensen lijken alleen nog maar van zichzelf te houden.
Het heeft geen zin dat ik mijzelf opbrand.
En met een zuchtje ging ook de tweede kaars uit.
Toen nam de derde kaars het woord.
Ik ben de kaars van het geloof, zei ze.
Maar ik zie hoe het geloof steeds minder wordt bij mensen.
Ik zie dat steeds meer mensen
alleen nog maar geloven in zichzelf,
en niet in God.
Het heeft geen zin dat ik hier brand.
En ook de derde kaars ging uit.
Toen brandde er nog maar één kaars.
En hoe deze kaars ook zijn best deed
om de andere kaarsen weer aan te steken, het lukte niet.
Juist op dat moment kwam er een jong kind binnen.
Bij het zien van de drie gedoofde kaarsen, schrok zij erg.
Toen sprak de vierde kaars.
Ik ben de kaars van de hoop.
Ik zal altijd blijven branden, hoe donker de wereld ook wordt.
Maar om de kaarsen van geloof, liefde en vrede aan te steken,
heb ik jouw hulp nodig.
Met een glimlach stak het kind samen met de kaars van de hoop,
de kaarsen van het geloof, de liefde en de vrede weer aan.

Een korte terugblik op de herdenkingen

Oudehaske

Tekst gelezen door Klaske v Meer-De Ruiter
Tekst gelezen door Juliette

Haskerhorne

Meer informatie over de herdenkingen

Ook dit jaar wordt de 4 mei herdenking in Oudehaske georganiseerd door de Samenlevingsschool Oudehaske, Dorpsbelang Oudehaske en de Protestantse gemeente Haskeroord.
We staan die avond stil bij de gebeurtenissen van 17 maart 1945. Op die dag werden op het erf van een boerderij in Doniaga 10 burgers geëxecuteerd als wraak voor de dood van twee leden van de Wasserschutzpolizei uit Lemmer.

Klik hier voor een uitgebreidere versie van dit verhaal: totaal verhaal wapendroppings – verkort

Onder de slachtoffers waren Siebe de Ruiter en zijn zoon Durk uit Oudehaske en Hotze Brouwer uit Haskerhorne. Daarom leggen we bloemen bij hun graven in Oudehaske en Haskerhorne.

Oudehaske

Om 19.30 verzamelen we bij het Kulturhûs in Oudehaske. Voorafgegaan door een trommelaar lopen we over De Vervening en De Hoge Bouwen naar de begraafplaats. Daar zullen leerlingen en leden van de familie De Ruiter een bijdrage leveren aan de herdenking. Na het taptoe – signaal zijn we twee minuten stil, waarna het Wilhelmus zal klinken. Namens de Samenlevingsschool, de Protestantse gemeente Haskeroord en Dorpsbelang Oudehaske zullen kransen gelegd worden. Na de kranslegging worden enkele duiven losgelaten.

Haskerhorne

Ook in Haskerhorne leggen Dorpsbelang Haskerhorne en de Protestantse gemeente Haskeroord bloemen bij het graf van Hotze Brouwer en bij het monument voor Gaele Visser. Gaele werd geboren in Haskerhorne, maar emigreerde al op jeugdige leeftijd met zijn ouders naar Canada. Hij meldde zich als vrijwilliger voor dienst in het Canadese leger en sneuvelde op 23 april in Noord – Duitsland.

Een kaartje schrijven aan iemand in de gevangenis: het lijkt iets kleins, maar het betekent veel voor de ontvangers. Dat merkte scriba René de Reuver (scriba van de landelijke PKN) bij de uitreiking van de eerste paasgroeten in de penitentiaire inrichting Veenhuizen. “Gedetineerden weten dat ze niet worden vergeten.” 

In de weken voor Pasen schreven duizenden gemeenteleden een kaartje met een persoonlijke, bemoedigende boodschap voor een gedetineerde. In totaal zijn ruim 30.000 kaarten verstuurd naar gevangenissen en tbs-klinieken in Nederland. Een klein gebaar met grote impact. “Het is heel belangrijk dat we dit als kerk doen,” zegt De Reuver. “Dit raakt aan een van de werken van barmhartigheid uit Matteüs 25: omzien naar gevangenen. Een opdracht die Jezus ons zelf geeft – ook nu nog. Door een kaartje te schrijven geef je hier op een praktische manier invulling aan.” 

Ook een aantal leden van onze Haskeroord gemeente hebben een kaart geschreven, die zal worden bezorgd bij een gevangene. Hartelijk dank daarvoor.

Onder deze link meer informatie over het uitreiken van de eerste paasgroeten door PKN scriba René de Reuver:

https://click.online.protestantsekerk.nl/?qs=d3a7e3b55774373c408f445290595d42c0dcdb1abf7dada03af5f38378d36777ec424e72254a0aaa3687b835c9f0fbcfacf65ffa72c7ebb96f11bea1c59724b5

Wat hebben we met elkaar een mooie KSG dienst beleefd. Met dominee Esther en kinderen, ouders, meesters, juffen van de Samenlevingsschool en gemeenteleden. Een dienst waarin het verhaal van Zacheüs centraal stond. En hoe belangrijk blijkt het te zijn als je ‘gezien’ wordt! 
Met dank aan iedereen die aan deze mooie ochtend heeft meegewerkt!
Nog even nagenieten met een paar foto’s: